ขยะทะเลในมหาสมุทรแปซิฟิก มากกว่า 1 ล้านล้านชิ้น

ทุกปีมีขยะกว่า 13 ล้านตันถูกทิ้งลงสู่ทะเล ซึ่งเทียบเท่ากับรถบรรทุกขยะหนึ่งคันถูกทิ้งลงทะเลทุกๆ 1 นาที และในจำนวนนั้น พลาสติกถูกทิ้งลงทะเลทุกๆ 1 วินาที ปัจจุบันเราเริ่มเห็นข่าวสัตว์ทะเลตายเพราะกินขยะทะเลกันบ่อยขึ้นแล้ว

เต่าทะเลตายเป็นกลุ่มเพราะเข้าใจผิดคิดว่าขยะทะเลเป็นอาหาร โลมาหัวบานตายเพราะติดอวนร้าง วาฬสเปิร์มที่ตายแล้วพบพลาสติกจำนวนมากในท้อง… ปัจจุบันข่าวลักษณะนี้มีมากจนความรุนแรงของปัญหาเริ่มลดน้อยลงไป ปัญหาขยะทะเลไม่ใช่เรื่องที่สำคัญเฉพาะกับคนที่สนใจเรื่องการอนุรักษ์สัตว์เท่านั้น เพราะไม่ใช่แค่สัตว์เท่านั้นที่ได้รับผลกระทบจากขยะทะเล มนุษย์ก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน

ในปี 2020 ที่ชายหาดของฮอนดูรัส เกิดเหตุการณ์ที่กองขยะขนาดมหึมาพัดเข้าชายฝั่ง ทะเลถูกปกคลุมไปด้วยขยะจนมองไม่เห็นน้ำ และขยะได้พัดเข้ามาใกล้พื้นที่อยู่อาศัยของผู้คน ขยะส่วนใหญ่เป็นพลาสติก

พลาสติกที่เคยสร้างความสะดวกสบายให้กับชีวิตมนุษย์ กลายเป็นศัตรูของโลกไปแล้ว เนื่องจากใช้เวลาย่อยสลายนานและเบา จึงทำให้พลาสติกลอยไปทั่วทะเลและรวมตัวกันเป็นเกาะขยะ ‘GPGP (Great Pacific Garbage Patch)’ หรือเกาะขยะแปซิฟิก เป็นตัวอย่างหนึ่ง เกิดจากกระแสน้ำวน เช่น กระแสน้ำคุโรชิโอะ กระแสน้ำในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ เป็นต้น ทำให้กระแสน้ำในบริเวณนั้นแทบจะไม่มีการเคลื่อนที่ จึงทำให้ขยะมารวมตัวกันในบริเวณนี้ คาดว่า GPGP ประกอบด้วยพลาสติกกว่า 1 ล้านล้านชิ้น ครอบคลุมพื้นที่กว่า 1.6 ล้านตารางกิโลเมตร และมีแนวโน้มขยายตัวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ที่น่าตกใจคือเกาะขยะแห่งนี้ถูกค้นพบครั้งแรกในปี 1997 นั่นแสดงให้เห็นว่าปัญหาขยะทะเลมีความรุนแรงมาตั้งแต่ก่อนที่วิกฤตการณ์สภาพภูมิอากาศจะกลายเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมระดับโลกในปัจจุบัน ถึงแม้ว่าการรวมตัวกันของขยะจะทำให้การเก็บขยะเป็นไปได้ง่ายขึ้น แต่เนื่องจากเกาะขยะแห่งนี้ไม่อยู่ในน่านน้ำของประเทศใด จึงไม่มีประเทศใดรับผิดชอบในการเก็บขยะ

โชคดีที่องค์กรด้านสิ่งแวดล้อมบางแห่งเริ่มริเริ่มโครงการเก็บขยะทะเล ในปี 2022 องค์กรสิ่งแวดล้อมของนิวซีแลนด์ ‘The Ocean Cleanup’ สามารถเก็บขยะได้ 100 ตันจาก GPGP และที่ออสเตรเลียได้พัฒนา ‘seabin’ หรือถังขยะในทะเล เพื่อติดตั้งตามท่าเรือทั่วโลก ผลลัพธ์คือช่วยเก็บขยะทะเลได้ราว 1.4 ตันต่อปี นอกจากนี้ยังมีองค์กรสิ่งแวดล้อมอื่นๆ อีกมากมายที่พยายามแก้ปัญหา แต่เนื่องจากเกาะขยะมีขนาดใหญ่เกินไป ความพยายามของพวกเขาก็ยังไม่เพียงพอ

การแก้ปัญหาขยะทะเลจำเป็นต้องอาศัยความร่วมมือจากนานาชาติ ปัญหาใหญ่ที่สุดคือการควบคุมการใช้พลาสติก ดังนั้นการลงนามในข้อตกลงระหว่างประเทศว่าด้วยพลาสติกในปี 2024 จึงมีความสำคัญ ข้อตกลงระหว่างประเทศว่าด้วยพลาสติกมีเป้าหมายลดการผลิตพลาสติกให้ได้มากกว่า 75% ภายในปี 2040 การจะให้ข้อตกลงนี้เกิดขึ้นได้นั้น จำเป็นต้องอาศัยความสนใจจากผู้คนมากขึ้น