BTS, Blackpink, NewJeans ⋯ K-pop heeft de grenzen van Korea al lang overschreden. K-pop, dat wereldwijd populair is, zoals nummer 1 in de Billboard-hitlijsten en 1,7 miljard views voor muziekvideo's. Naarmate de K-pop-markt groeide, begonnen de agencies een fortuin te verdienen.

Er zijn verschillende manieren waarop idolagencies geld verdienen. Wanneer idols hun schema's afwerken, nemen ze een deel van het verdiende geld van de idols in beslag, en ze verdienen geld met kaartverkoop voor concerten en internationale tours, en ze werven fanclubleden om lidmaatschapsgelden te verdienen. En dan is er de inkomsten uit de verkoop van albums.

Tegenwoordig luisteren weinig mensen naar muziek op cd's. Dat komt omdat je muziek kunt streamen op YouTube en verschillende muziekplatforms. Toch brengen zangers altijd fysieke albums uit wanneer ze een album uitbrengen. Het produceren van fysieke albums kost natuurlijk veel geld. Hoe zorgt een agentschap er dan voor dat consumenten die geen cd's luisteren, cd's kopen? Welke methode gebruikt het agentschap?

Fysieke albums zijn niet langer bedoeld om naar te luisteren. Ze worden al lang gezien als een soort idol-merchandise. Fysieke albums van idols bevatten niet alleen cd's. Ze zijn samengesteld met fotokaarten, posters, ansichtkaarten, bladwijzers, enz., met foto's van jouw idol die je alleen in dat album kunt vinden. Omdat deze officiële merchandise alleen verkrijgbaar is tijdens de verkoop van het album, kopen K-pop-fans bijna altijd fysieke albums.

In feite is deze fysieke albumcompositie een van de marketingstrategieën van het agentschap. Om consumptie van albums te bevorderen, moet je ervoor zorgen dat de kernfans en zelfs consumenten die slechts een beetje interesse hebben in het product een aankoop doen, met een uitgebreide samenstelling. Maar het probleem is dat deze marketing de grens overschrijdt.

Probleem één. Random merchandise

De fotokaarten die in idol-albums zitten, worden meestal per album één keer meegeleverd. Als je een album koopt, kun je willekeurig één van de 3-4 fotokaarten krijgen. Daarom kopen veel mensen meerdere albums om alle soorten fotokaarten te verzamelen. Solo-artiesten of idols met een klein aantal leden zijn relatief beter af. Naarmate het aantal leden toeneemt, zijn er fans die tientallen albums kopen om de fotokaart van hun favoriete lid, ook wel 'bias' genoemd, te verzamelen. Een paar jaar geleden was er een controverse toen een idolgroupe met meer dan 10 leden meer dan 200 soorten fotokaarten had.

Probleem twee. Verschillende versies van het album

Het is al fijn als alleen de meegeleverde merchandise random is en de albumcompositie hetzelfde is, maar nu worden er zelfs verschillende versies van het album uitgebracht. Van een vereenvoudigde versie met alleen een cd tot een oversized versie groter dan een A4-vel, met een verscheidenheid aan albumversies is het voor fans moeilijker geworden om merchandise te verzamelen. Het aantal versies, dat voorheen rond de 2 lag, is tegenwoordig standaard 4 of meer, waardoor de portemonnee van fans dunner wordt.

Probleem drie. Fan-signings als middel om te participeren

Het derde probleem is misschien wel het ernstigste. Omdat je het recht hebt om je in te schrijven voor een fan-signing na het kopen van een album, is het kopen van tientallen albums bijna noodzakelijk geworden om je favoriete idol te ontmoeten. Dat komt omdat je kans om een fan-signing te winnen toeneemt naarmate je meer koopt. Bovendien zijn tegenwoordig niet alleen fan-signings in persoon, maar ook virtuele fan-signings verplicht. Tijdens de pandemie werden er 'video-fan-signings', waarbij je ongeveer 1-2 minuten kunt videobellen met de artiest, georganiseerd ter vervanging van fan-signings in persoon. De toevoeging van deze virtuele fan-signings betekende dat je je voor elk evenement moest inschrijven, inclusief fan-signings in persoon, video-fan-signings en showcase-evenementen. Als je je 'bias' op welke manier dan ook wilt zien, moet je je voor alle evenementen inschrijven. Omdat de inschrijfsite voor elk evenement anders is, moet je voor elk evenement dat je wilt bijwonen, apart een album kopen op verschillende sites. En dan is er nog geen garantie dat je wordt geselecteerd.

Het kopen van meerdere albums wordt 'album-unboxing' genoemd, en er zijn honderden album-unboxing-video's te vinden op YouTube.

Het is natuurlijk normaal dat bedrijven winst nastreven, en het is aan iedereen vrij om te bepalen hoeveel ze besteden met hun eigen vermogen. Waarom is deze situatie dan een probleem? Het is schadelijk voor het 'milieu'.

Albums zijn gemaakt van plastic, gecoat papier, verpakkingsfolie, enz., wat ernstige milieuproblemen veroorzaakt. Albums die in grote hoeveelheden zijn gekocht om een fan-signing te winnen of om de gewenste fotokaarten te krijgen, zijn na het bereiken van hun doel gewoon afval. De milieugroep 'K-pop for Planet', die bestaat uit K-pop-fans, ontving donaties van ongewenste albums en verzamelde bijna 10.000 albums.

Sinds de recente opkomst van milieuproblemen is er steeds meer discussie over de vervuiling van de K-pop-markt, waardoor sommige agencies milieuvriendelijke albums uitbrachten. Omdat de reden om albums te kopen in de eerste plaats is voor één fotokaart, werd er een 'fotokaart-album' gemaakt dat alleen uit fotokaarten bestond. De nummers kunnen worden afgespeeld door de QR-code achterop de fotokaart te scannen. Sommige agencies brachten echter eerst reguliere albums uit en vervolgens milieuvriendelijke albums uit, wat leidde tot beschuldigingen van greenwashing.

In een tijd waarin veel bedrijven ESG-management bedrijven, is het tijd voor K-pop entertainment om rekening te houden met het milieu. Agencies moeten zelf het voortouw nemen om een einde te maken aan de 'album-unboxing'-cultuur die fans economisch belast en het milieu schaadt.